Een gewone dag
Hoe ziet een doordeweekse werkdag van een alledaagse beiaardier aan de Bok Tower Gardens eruit?
Welnu, nadat ik vind dat ik ben uitgeslapen, sta ik op. Het eerste wat ik dan doe, is: joggen. Daar ben ik mee begonnen toen ik hier aankwam: start to run. Ik ga bijna elke dag ongeveer een half uur 5-6 kilometer lopen. Meestal doe ik dat rond het meer van de high society-community Mountain Lake. Ik loop dus "like a millionair". Maar wie goed kijkt, kan me wel ontmaskeren. De echte Mountain Laker loopt hoogstwaarschijnlijk in een outfit van een of ander vooraanstaand sportief modemerk; ik heb als startend loper geen echte outfit en heb gewoon een t-shirt en korte broek. Een wandelende kredietkaart heeft wellicht schoenen die op zijn voeten zijn gegoten; mijn schoenen verraden hun goedkopere afkomst door een fluo blauw kleurtje en nog meer fluo oranje veters. Maar goed; het is het idee dat telt: ik waan me als Dagobert Duck die dadelijk in zijn zwembad vol geld duikt.
Dan een douche en een ontbijtje en dan wandel ik naar mijn werk. Onderweg groet Jan 's morgens de dingen en meestal heb ik al een paar foto's gemaakt voor ik aankom, want er is altijd wel een ander bloempje dat in bloei staat of er vliegt een vlinder voorbij of de zonnestralen doen de wereld er weer net iets anders uitzien dan gisteren of er trekt een kudde schetterende kraanvogels over.
Ik trek de gouden deur van de toren achter mij dicht en neem de historische lift van 1927 naar de studio van de beiaardier, waar mijn bureau nog steeds op een opruimactie wacht. Bureaus schijnen die uitstraling overal te bezitten, want thuis kijkt mijn bureau me ook altijd zo aan.
Eens daar ben ik aan het werk. Wat dat precies is, bepaal ik meestal op het moment zelf. Maar nu is het bijvoorbeeld 12.50 uur en dadelijk moet ik mezelf een verdieping hoger verheffen om op de beiaard te spelen en straks om 15 uur doe ik dat nog eens. Na de concerten daal ik steeds weer af naar het aardse niveau om mijn publiek te begroeten en hun vragen te beantwoorden. Ik kan doorgaans al voorspellen welke onwetendheden in hun brein nog ingevuld moeten worden, dus ik hou mijn standaard antwoorden en dito grapjes al klaar. Ervaring in het onderwijs is daarbij een goede hulp...
Voor de rest van de dag blijf ik aan het werk in de toren, meestal tot middernacht. Tussendoor ga ik nog eens eten en neem ik af en toe een break voor een mandarijntje op het balkon met view op Mountain Lake. En als ik vind dat ik moe ben, ga ik slapen.
Welnu, nadat ik vind dat ik ben uitgeslapen, sta ik op. Het eerste wat ik dan doe, is: joggen. Daar ben ik mee begonnen toen ik hier aankwam: start to run. Ik ga bijna elke dag ongeveer een half uur 5-6 kilometer lopen. Meestal doe ik dat rond het meer van de high society-community Mountain Lake. Ik loop dus "like a millionair". Maar wie goed kijkt, kan me wel ontmaskeren. De echte Mountain Laker loopt hoogstwaarschijnlijk in een outfit van een of ander vooraanstaand sportief modemerk; ik heb als startend loper geen echte outfit en heb gewoon een t-shirt en korte broek. Een wandelende kredietkaart heeft wellicht schoenen die op zijn voeten zijn gegoten; mijn schoenen verraden hun goedkopere afkomst door een fluo blauw kleurtje en nog meer fluo oranje veters. Maar goed; het is het idee dat telt: ik waan me als Dagobert Duck die dadelijk in zijn zwembad vol geld duikt.
Dan een douche en een ontbijtje en dan wandel ik naar mijn werk. Onderweg groet Jan 's morgens de dingen en meestal heb ik al een paar foto's gemaakt voor ik aankom, want er is altijd wel een ander bloempje dat in bloei staat of er vliegt een vlinder voorbij of de zonnestralen doen de wereld er weer net iets anders uitzien dan gisteren of er trekt een kudde schetterende kraanvogels over.
Ik trek de gouden deur van de toren achter mij dicht en neem de historische lift van 1927 naar de studio van de beiaardier, waar mijn bureau nog steeds op een opruimactie wacht. Bureaus schijnen die uitstraling overal te bezitten, want thuis kijkt mijn bureau me ook altijd zo aan.
Eens daar ben ik aan het werk. Wat dat precies is, bepaal ik meestal op het moment zelf. Maar nu is het bijvoorbeeld 12.50 uur en dadelijk moet ik mezelf een verdieping hoger verheffen om op de beiaard te spelen en straks om 15 uur doe ik dat nog eens. Na de concerten daal ik steeds weer af naar het aardse niveau om mijn publiek te begroeten en hun vragen te beantwoorden. Ik kan doorgaans al voorspellen welke onwetendheden in hun brein nog ingevuld moeten worden, dus ik hou mijn standaard antwoorden en dito grapjes al klaar. Ervaring in het onderwijs is daarbij een goede hulp...
Voor de rest van de dag blijf ik aan het werk in de toren, meestal tot middernacht. Tussendoor ga ik nog eens eten en neem ik af en toe een break voor een mandarijntje op het balkon met view op Mountain Lake. En als ik vind dat ik moe ben, ga ik slapen.
Reacties
Een reactie posten