De beiaardier

Mijnheer Bok wist een kleine honderd jaar geleden heel goed wat hij wilde: een klein paradijsje creëren met daarin een bijzonder muziekinstrument. Alleen het beste was goed genoeg. En hij besefte ook maar al te goed dat een tuin een degelijke opgeleide tuinman nodig heeft en dat de grootste en mooiste beiaard ter wereld ook de beste beiaardier nodig heeft. Dus snoepte hij de beiaardier Anton Brees handig weg bij Rockefeller (die jaloers was op het grote klokkenspel van Bok en daarom een nog groter klokkenspel had laten maken voor de Riverside Church in New York... Mannen en hun klokkenspel!)

De algemeen directeur van de Gardens is nog steeds de mening van M. Bok toegedaan, getuige het bericht dat enkele jaren geleden werd verspreid in de beiaard-comunity dat de Bok Gardens op zoek waren naar een nieuwe -de beste- beiaardier. Die hebben ze in de bakermat van de beiaard gevonden bij iemand die beide Lage Landen in zich draagt: hij komt van België en heet 'D hollander. Zijn voornaam doet menig Amerikaanse tong dubbel slaan: Geert.

Ik ken Geert al langer, van de lessen in de beiaardschool en ook van daarna. Hij is een beetje ouder dan ik, een beetje kleiner, beetje bruiner, maar heeft wel hetzelfde kapsel. Ik had hem al een tijd niet meer gezien, want hij heeft een vijftal jaar geleden Antwerpen voor Florida ingeruild. Maar hij is nog altijd dezelfde; hij is er niet ouder op geworden. Hij is eigenlijk nog geen haar veranderd, wat met ons kapsel ook niet echt een uitdaging is. Ook qua doen herken ik hem nog heel goed. Hij is nog altijd enorm gedreven door zijn passie en legt zijn focus daar heel erg op. Hij kan moeilijk stil zitten: een vijftiger met een lichte vorm van adhd en daar kunnen we alleen maar blij om zijn. Laat hem maar met muziek bezig zijn. Hij speelt zo goed dat hij het waard is om de allermooiste beiaardbaan van de wereld in te palmen en daarnaast vloeit de mooiste beiaardmuziek van de laatste jaren uit zijn potlood.

Wat ik nog niet wist, is dat hij ook een perfecte maaltijd kan componeren. Gaar-tijden, smaak-combinaties... kennen voor hem al even weinig geheimen als toonaarden, ritmes en klank-combinaties. Samen met zijn vrouw Jen is hij dan ook de perfecte gastheer.

En ik? Ik ben de gelukkige die dit allemaal mag horen en proeven. En ondertussen ook nog mag spelen op de beiaard als een kind in de zandbak!

Reacties

Populaire posts van deze blog

Een gewone dag

Launch stress